Wyznanie wiary czarownic
| Tłumaczenie wierszem | Tłumaczenie dosłowne |
|---|---|
|
Posłuchaj wiedźmy, ja ci opowiem Co czarownice w ciemności kryły Przez mroczne wieki pełne rozpaczy. Czas nadszedł, byśmy to wyjawiły. |
Usłysz teraz słowa czarownic, Sekrety, które kryłyśmy w nocy Kiedy ścieżka naszego przeznaczenia była mroczna, A które teraz wynosimy na światło. |
|
Powietrze, ogień, woda i ziemia, Wśród nich zaś siła głęboko skryta - Gdy wiesz i pragniesz, śmiesz oraz milczysz, Podczas twej magii ta moc rozkwita. |
Tajemnicza woda i ogień, Ziemia i szeroko sięgające powietrze, Przez ukrytą kwintesencję je znamy I pragniemy, i milczymy, i śmiemy. |
|
Co rok natura znów się odradza, Gdy wymieniają się zima z latem. My też w tych cyklach uczestniczymy, W kręgu wirując wraz z całym światem. |
Narodzenie i odrodzenie całej natury, Przemijanie zimy i wiosny, Dzielimy z życiem uniwersalnym Radując się magicznym pierścieniem. |
|
Gdy przyjdzie jeden z Wielkich Sabatów, Czy świec festiwal, czy święto chleba, (1) Noc zmarłych czy też wieczór miłości - Dzień ten radośnie obchodzić trzeba. |
Cztery razy w roku Wielki Sabat Powraca, i widać czarownice Tańczące na Lammas i Candlemas, W Wieczór Majowy i stare Hellowe'en. |
|
Gdy dzień najdłuższej trwa lub najkrócej, Kiedy jest równy czas dnia i nocy, My świętujemy Mniejsze Sabaty Skrycie, w gromadzie wiedźm ucztujących. |
Gdy dzień i noc są sobie równe, Gdy Słońce jest największe i najmniejsze, Wezwane zostają Mniejsze Sabaty, Ponownie czarownice gromadzą się na ucztę. |
|
Trzynaście w całym roku jest pełni, Zlot się z trzynastu czarownic składa, Trzynaście razy roku każdego Zbiera na Esbat się wiedźm gromada. |
W roku jest trzynaście srebrnych księżyców, Trzynaście to szeregi kowenu, Trzynaście razy podczas Esbatu się wesel Podczas każdego złotego roku i dnia. (2) |
|
Należy zawsze moc przekazywać Między kapłanką a jej kapłanem - Od wieków według tego zwyczaju Ludzi w czarownic krąg wprowadzano. (3) |
Moc przekazywana była przez wieki, Za każdym razem między kobietą a mężczyzną, Z każdego stulecia na stulecie, Od kiedy zaczął się czas. |
|
Gdy poświęconym mieczem lub czarnym Nożem (4) magiczny krąg wyrysujesz, To jego wnętrze między światami, W Krainie Cieni się znajduje. |
Kiedy magiczny krąg zostaje narysowany Mieczem lub Athame mocy Jego obręb leży pomiędzy dwoma światami, W Krainie Cieni na tę godzinę. |
|
Nasz świat nie może nic o nimi wiedzieć, Ani świat duchów go nie dostrzega. Najstarszych z Bogów się tam przyzywa, Praca nad Wielkim Dziełem (5) przebiega. |
Ten świat nie ma prawa o nim wiedzieć, A świat poza nic nie zauważy. Najstarsi z Bogów są tam wzywani, Wielkie Dzieło magii jest tworzone. |
|
Gdyż dwa istnieją święte filary, Co u świątyni bram są wzniesione (6) I dwie są święte moce natury, Formy i siły (7) w nich ubóstwione. |
Gdyż dwa są mistyczne filary, Które stoją przy bramie świątyni I dwie są moce natury, Formy i siły boskie. |
|
To światło oraz mrok naprzemienne, Przez nas Boginią i Bogiem zwane. Uczyli o nich nasi przodkowie, Bóstwa te wśród nas są wyznawane. |
Ciemność i światło na przemian, Przeciwieństwa wzajemne, Ukazane jako bóg i bogini: O tym uczyli nasi przodkowie. |
|
Dzikiego wiatru jeźdcem jest w nocy, Bogiem Rogatym i Władcą Cieni. Za dnia jest Królem Lasu i Zwierząt - Kryje się wtedy wśród drzew zieleni. |
Nocą jest on jeźdźcem dzikiego wiatru, Rogatym Panem, Władcą Cieni. Za dnia jest Królem Leśnej Krainy, Mieszkańcem zielonych leśnych polan. |
|
A ona bywa młoda lub stara, Nocą w swej łodzi przez chmury płynie, Srebrzysta pani cichej północy, Jędza, co ze swych uroków słynie. |
Ona jest młoda lub stara, wedle swego życzenia, Żegluje przez podarte chmury w swojej barce, Jasna srebrna pani północy, Starucha, która tka zaklęcia w mroku. |
|
To pani oraz pan wszelkiej magii, Wieczni, bo zawsze się odradzają, Ich moc spętuje albo wyzwala, W głębi umysłu wiedźm przebywają. |
To pan i pani magii, Mieszkają oni w głębiach umysłu, Nieśmiertelni i wiecznie odnawiający się, O mocy uwalniania lub spętywania. |
|
Więc Dawnych Bogów czcij, jak należy - Tańcem, miłością, kielichem wina, Dopóki nasze dni się nie skończą I przyjmie nas zachodnia kraina. (8) |
Więc wypij dobre wino dla Dawnych Bogów I tańcz i kochaj się ku ich czci, Dopóki nie przyjmie nas piękna kraina Elphame W pokoju, pod koniec naszych dni. |
|
Z miłością, co nie krzywdzi nikogo Czyń swoją wolę - to wiedźm wyzwanie, To najważniejsza nasza zasada. Na dawną magię - niech tak się stanie! |
A Czyń Swoją Wolę będzie wyzwaniem, (9) Niech tak będzie w Miłości, która nikogo nie krzywdzi, Gdyż to jest jedyne przykazanie. Przez Magię dawnych, niech tak się stanie! |
O utworze
Doreen Valiente zawarła ten wiersz w swojej książce "Witchcraft for tomorrow" (wydanej w 1978). Ostatni jej rozdział ("Liber Umbrarum") przedstawia stworzone przez nią rytuały przeznaczone dla ludzi, którzy chcą oddawać cześć Dawnym Bogom (bóstwom czarownic), ale nie mają akurat dostępu do żadnego prawdziwego kowenu. Odczytanie "Wyznania wiary czarownic" stanowi część rytuału Sabatu.
Valiente twierdzi, że napisała tą książkę z frustracji wywołanej wielką ilością oszustów pozujących na prawdziwe czarownice i wykorzystujących ludzi, którzy pragną przyłączyć się do Dawnej Religii. Czuła, że nowicjusze zasługują na uczciwe traktowanie i pomoc. Zdecydowała się zatem napisać książkę, która udostępni czarostwo wszystkim.
Prawdopodobnie dzięki temu, że była to jedna z pierwszych pozycji tego typu, "Wyznanie wiary czarownic" rozpowszechniło się wśród Wiccan Eklektycznych. Jest rzadsze, niż długa wersja Wiccańskiej Porady, ale jednak jest. Z tego też powodu zdecydowałam się je przetłumaczyć.
O tłumaczeniu
Starałam się utrzymać stały rytm, ale miejscami nie wyszło mi to do końca, ponieważ tekst był trudny do przełożenia. Musiałam więc poczynić pewne zmiany, dodając lub ujmując treści. Poniżej - uwagi do tekstu.
- Przemianowałam Candlemas na festiwal świec, Lammas na święto chleba, Halloween na noc zmarłych a Beltane na wieczór miłości, ponieważ nie wszyscy używają tych samych nazw, a ponadto nie każdy wie, jak je wymawiać.
- Rok i dzień to tradycyjna miara czasu powtarzająca się w tekstach celtyckich. W Wicca okres roku i dnia to minimum czasu, jaki musi upłynąć, zanim nowicjusz zostanie inicjowany, oraz minimum czasu pomiędzy kolejnymi inicjacjami. Graves teoretyzował, że wynika to z następującego rachunku: rok kalendarzowy składał się z 13 miesięcy księżycowych (28-dniowych), a rok-i-dzień dają nam rok słoneczny (365 dni).
- Wprawdzie w wierszu nie ma o tym wzmianki, ale "przekazywanie mocy czarostwa" jest elementem rytuału inicjacji do kowenu opisanego w "Liber Umbrarum" (przy czym nie ma tam rytuałów dla kilku stopni), a inicjacja mężczyzny przez kobietę (albo na odwrót) jest wymogiem w większości tradycji Wicca Tradycyjnego.
- Tradycyjnie Athame ma czarną rękojeść i stalowe ostrze.
- Wielkie Dzieło, użycie tego terminu zapoczątkowali masoni, następnie przeszło przez Różokrzyżowców, Złoty Świt i Thelemę. Nie wiem, z którego źródła trafiło do Wicca. W tym kontekście oznacza prawdopodobnie Wielkie Dzieło współpracy z bogami w tworzeniu świata.
- Może chodzić o Boaz i Jakim, zapożyczone z magii ceremonialnej. Filary te przedstawione zostały na karcie tarota "Arcykapłanka"; różnią się kolorami (czarny i biały) oraz greckimi literami (alfa i omega). Do dwóch filarów odwołuje się też obrzęd inicjacji trzeciego stopnia. Nie stanowią one tam jednak pary przeciwieństw, gdyż mowa jest o udach kobiety po obu stronach waginy, bramy życia.
- Forma (element żeński) i siła (element męski) jako dwa podstawowe pierwiastki, z których składa się świat, zapożyczenie z Kabały.
- Na zachodzie znajdowała się w kilku mitologiach, zwłaszcza u Celtów, kraina zmarłych.
- Sformułowanie zapożyczone z Crowleya.
Patrz też
- Wiccańska Porada, utwór czasem mylony z "Wyznaniem wiary czarownic".
- The Witches' Creed - oryginalny, angielski tekst "Wyznania wiary czarownic" (zacytowany na stronie Wicca: For the Rest of Us)