Anatomia Esbatu: Wzywanie Żywiołów
Po zakreśleniu kręgu i poświęceniu soli i wody, krąg jest następująco pieczętowany przez cztery Żywioły. Każdy/a z kapłanów/ek Żywiołów obnosi wokół kręgu symbol odpowiedniego Żywiołu, zaczynając od przypisanej mu ćwiartki kręgu i przystając na chwilę przy każdej kolejnej ćwiartce by stworzyć więzi między Żywiołami. Ziemię przedstawia Pentakl, miseczka ziemi lub soli. Powietrze przedstawia kadzielnica napełniona tlącym się kadzidłem. Ogień przedstawia świeca, a Wodę - kielich, albo miska zawierająca wodę czystą lub słoną. Kiedy symbole Żywiołów wrócą na swoje ołtarze, reprezentujący Żywioły łączą się, chwytając się za prawe dłonie w centrum kręgu, tak, że ich ramiona tworzą cztery szprychy koła. Następnie koło to obraca się jeden raz; w ten sposób "wymiatają" oni przestrzeń, gdzie ma się odbywać rytuał. Czasem dokonuje się tego za pomocą miotły.
Następnie pod przewodnictwem reprezentujących Żywioły wzywa się Strażnice Żywiołów, zazwyczaj zaczynając od Północy. Jednocześnie dla każdego Żywiołu kreślą oni odpowiedni Wzywający Pentagram. Każdy z wierzchołków pentagramu przypisany jest jedenemu z Żywiołów, a najwyższy wierzchołek oznacza ducha. Wzywający pentagram danego Żywiołu wygląda następująco: pierwsza narysowana kreska ma kończyć się na wierzchołku przypisanym temu Żywiołowi, następnie należy wyrysować resztę pentagramu i powtórnie wyrysować tą kreskę, kończąc rysowanie na wierzchołku tego Żywiołu. Zgodnie z tradycją do kreślenia Pentagramów używa się Athame, ale jeśli robią to na raz wszyscy obecni w kręgu (co przy okazji pomaga nowym członkom nauczyć się Pentagramów), bezpieczniej jest używać zamiast tego dwóch pierwszych palców. Jeśli wszyscy reprezentujący żywioły mają własne Athame, pentagram wzywający mógłby być wtedy kreślony jedynie przez odpowiedniego reprezentującego żywioł.
Należy zauważyć dla ścisłości, że Strażnice nie są tym samym co Żywioły. Strażnicy, lub Władcy Strażnic, są łączeni z czterema głównymi kierunkami świata, a Żywioły zostały przypisane do tych kierunków trochę arbitralnie. Na przykład niektóre cechy które kojarzymy z Powietrzem tak naprawdę nie mają nic wspólnego z samym żywiołem Powietrza, ale łączą się z kierunkiem Wschodu, jako punktem wschodu słońca. Stwierdziliśmy jednak, że w praktyce rozróżnianie między kierunkami i żywiołami nie jest dla nas zbytnio przydatne. Dlatego też w rytuałach używamy ich zazwyczaj wymiennie. Może to powodować niejakie zamieszanie w rytuałach, podczas których zwracamy się do Matki Ziemi i Ojca Niebios, ponieważ powinni znaleźć się oni po przeciwnych stronach kręgu by osiągnąć właściwe spolaryzowanie, ale Ziemia i Powietrze znajdują się obok siebie. Rozwiązujemy ten problem przez ustawienie Ziemi na zachodzie lub Nieba na południu, traktując ich jako istoty oddzielne od odpowiadających im żywiołów.
Tradycja Czarownictwa rozróżnia ponadto dwie kategorie istot należących do żywiołów: Elementale (żywiołaki), które dostarczają surowej mocy żywiołów, oraz Umysły bądź Władców Żywiołów, które koordynują poczynania Elementali i kierują nimi. Trzeba pamiętać, że Umysły te są w swoich dziedzinach władcami, i jako takich należy je traktować z szacunkiem; najprawdopodobniej nie spodoba im się, gdy spróbujesz je rozstawiać po kątach, i mogą się nieźle zdenerwować, jeśli przyjmiesz, że są na twoje rozkazy. Niektóre tradycje widzą istoty należące do żywiołów w sposób bardzo antropomorficzny, a inne uważają je raczej za bezpostaciowe i nie posiadające całkowicie odrębnej osobowości; jak we wszystkich sprawach dotyczących magii najlepiej jest kierować się tutaj swoim bezpośrednim doświadczeniem.
Jednym z celów treningu w Sztuce lub samotnej nauki jest wytworzenie osobistego związku z siłami żywiołów tak, abyś mógł posłużyć się ich energiami dla osiągnięcia równowagi i ożywienia, zarówno podczas rytuału, jak i w życiu codziennym. Często początkowo czuje się szczególną sympatię do jednego z żywiołów; jest to korzystne, pod warunkiem, że w pewnym momencie przeniesiesz swoją uwagę na kolejny żywioł, a później na jeszcze inny, dopóki nie nawiążesz silnego, zrównoważonego kontaktu z wszystkimi czterema. Cztery dolne wierzchołki Pentagramu przedstawiają cztery Żywioły, a wierzchołek na szczycie to piąty żywioł - Duch, który można uważać za coś, co pojawia się, gdy wszystkie cztery Żywioły współpracują, coś większego, niż suma ich wartości oddzielnie. Czasem o piątym wierzchołku mówi się, że reprezentuje "Dzieło". Aby zrozumieć porządek, według jakiego rozmieszczone są Żywioły na Pentagramie, stań w środku Kręgu twarzą na północ, rozłóż ramiona na boki, wysuń prawą nogę do przodu, a lewą nogę do tyłu. Jeśli wyobrazisz sobie, że twoje ciało tworzy Pentagram, zauważysz, że każda kończyna wskazuje kierunek odpowiedniego Żywiołu (tak, jak by to widział ktoś stojący przed tobą). Narysowanie Pentakla na swoim ciele w taki sposób i obwiedzenie go Kołem, to potężny rytuał ochronny znany jako "Zbroja Kunsztu". Dodanie Kręgu do Pentagramu powoduje, że energie żywiołów zostają przez Krąg ogarnięte, zawarte i skupione, tak, że tworzą obieg zamknięty. Ten symbol nazywa się Pentaklem. Przedstawia on Matkę Ziemię jako duszę, a jednocześnie ucieleśnienie wspólnoty wszystkich żywych rzeczy. Według naszych nauk, w przeszłości to kobieta, jako uosobienie Matki Ziemi, była świętym Ołtarzem. W niektórych naszych rytuałach Kapłanka staje się ołtarzem poprzez położenie się w środku kręgu z ramionami i nogami wyciągniętymi tak, aby utworzyć pentagram.
Aby wezwać żywioły w sposób bardzo formalny (co robimy dość rzadko), stań twarzą w odpowiednim kierunku z prawą stopą przed sobą, lewą z tyłu, i otwartymi ramionami. Następnie uklęknij, jednocześnie krzyżując przed sobą ramiona podobnie, jak podczas przyjmowania postawy Ozyrysa (ramiona skrzyżowane, dłonie płasko spoczywają na klatce piersiowej), i skłoń czoło w kierunku kolana. Później powstań z powrotem do poprzedniej postawy. Wygłoś wezwanie. W odpowiednim momencie wyciągnij swoje Athame i trzymając je mocno w obu dłoniach nakreśl wzywający Pentagram odpowiedniego żywiołu. Ucałuj ostrze i ponownie uklęknij jak poprzednio. Jeśli uda ci się to wszystko zrobić gładko, bez utraty równowagi, to rezultat wywiera duże wrażenie.
W części tradycji Żywioły wzywa się zaczynając od wschodu, kierunku, gdzie pojawia się słońce, w ten sposób łącząc "początek" cyklu z miejscem pojawienia się Idei. Inne tradycje, w tym nasza, zaczynają inwokacje od Północy, by zaznaczyć, że każdy nowy początek opiera się na strukturze i historii tego wszystkiego, co działo się wcześniej, i że, aby wykonać cokolwiek, najpierw musi się mieć mocne podstawy. Jest to również magiczna gra słów dotycząca "Ziemi", gdyż używa się tego samego słowa na Żywioł Ziemi i na Matkę Ziemię, która jednoczy w sobie wszystkie Żywioły; to samo ukazuje Pentakl, który z tego powodu przydzielony jest żywiołowi Ziemi.
Podczas manifestacji Żywiołu, kapłan/ka Żywiołu powinien/na pozwolić, by Żywioł w jego/nią wpłynął (wygląda na to, że najlepiej działa wpływanie przez stopy w górę). Po zakończeniu manifestacji należy wypuścić energię Żywiołu, by z powrotem wypłynęła przez stopy i stanęła za tobą w swoim odpowiednim kierunku; nie chcemy jeszcze zwalniać żywiołu, ale zazwyczaj nie powinien on po zakończeniu inwokacji pozostawać wewnątrz kapłana/ki.